Experimenteren met leegstaande winkelpanden

18 maart 2012

Vaak denken we dat we leegstand van winkels, straten en kantoren moeten oplossen door nieuwe plannen te maken, door straten mooi in te richten en meer bomen te planten. Sfeer maken door een betere straatverlichting. Kortom, we denken dat het probleem een ‘hardware’ probleem is. Niets is echter minder waar. Dat we kunnen stoppen met dit traditionele denken toont Australiër Marcus Westbury aan tijdens zijn TED lezing afgelopen november. ‘Cities as Software’ gaat over het programmeren van leegstaand vastgoed, de ‘softe’ kant dus. Hij toont aan dat er een fantastische manier is om de leegstand op te lossen en voor de langere termijn waarde toe te voegen aan een stad. Namelijk door los te laten.

Passie brengt mensen naar de stad

Westbury houdt ons een prachtige spiegel voor. Wij zijn namelijk gewend plannen te maken en geld te investeren in wijken en straten die het niet zo goed doen. We denken dat de inrichting van de stad ervoor zorgt dat de consument de straat weer inloopt. In New Castle in Australië deden de overheid en betrokken stakeholders exact hetzelfde. Alleen werd daar de winkelstraat met vele leegstaande winkels niet gevuld.

Westbury regelde dat met zijn Renew Newcastle Project en vulde zeventig van de 150 leegstaande panden in het gebied met ondernemers met een passie. Deze ondernemers kregen gratis een ruimte ter beschikking. Deze ruimte, een etalage of winkel vulden ze volledig met hun eigen idee in. Ineens was er weer beweging in de straat. Consumenten bleven staan, keken in de etalage of gingen naar binnen om iets te kopen. Er ontstond een sneeuwbal effect waardoor het gebied weer andere bezoekers aantrok. Hierdoor wilden commerciële bedrijven en winkelketens zich weer vestigen in de andere leegstaande panden in het gebied.

Learning by doing

Natuurlijk is het moeilijk voor pand-eigenaren om hun winkel voor niets aan te bieden aan een willekeurige huurder. De nood moet zodanig hoog zijn dat de eigenaar weet dat er de komende jaren geen huurinkomsten binnenkomen. Hij staat voor een eenvoudige keus: verloedering en leegstand, of een gevuld pand incluis een blije ondernemer die goed op de tent past. In New Castle werd voor het laatste gekozen waardoor de winkelstraat uiteindelijk weer onderdeel van het stedelijk patroon werd. Er werd juist weer waarde toegevoegd. Voor zowel de gebruikers en de bewoners als voor de eigenaren van de panden.

Een belangrijke succesfactor bleek de bereidheid en ruimte om te experimenteren en te testen. Zo ontstonden er formules en concepten die voor deze specifieke locatie bleken te werken. ‘Learning by Doing’. Hierdoor ontstond ruimte en kon een vitaal gebied ontstaan.

Bron: Wikistedia